پزشکی که لباس کار آنتی استاتیک را برای بیماران پوستی پسوریازیس تجویز می کند

EN 1149 استانداردی برای لباس کار آنتی استاتیک یا “استاتیک اتلاف کننده” است.

اگرچه به خوبی شناخته شده است و یک نیاز معمول برای لباس های محافظ شیمیایی یکبار مصرف نوع 1-6 است، درک معنای آن، نحوه عملکرد و مهمتر از همه کاستی های آن اغلب محدود است.

درک نادرست استانداردها می تواند عواقب جدی داشته باشد عواقبی که در این مورد می تواند فاجعه بار باشد.

بسیاری از انواع لباس های محافظ، تک یا چند منظوره، با الیاف مصنوعی پلی استر، پلی پروپیلن، پلی اتیلن و غیره ساخته می شوند.

این مواد مصنوعی تمایل به ایجاد بار استاتیک در طول حرکات کاربر دارند.

از آنجایی که این مواد رسانایی پایینی دارند (یعنی نمی‌توانند به طور موثر بار را هدایت کنند، اما تمایل دارند آن را در یک منطقه محلی نگه دارند)، بار در طول زمان افزایش می‌یابد.

تمام بارهای الکتریکی در صورت امکان به زمین می‌روند، و زمانی که شارژ به اندازه کافی قوی شد و پارچه در نزدیکی سطح شارژ مخالف دیگری (مانند میز کار یا دستگیره در) قرار گرفت، ناگهان با یک جرقه تخلیه می‌شود.

در بسیاری از کاربردهای صنعتی، تخلیه الکترواستاتیکی (ESD) از این نوع می تواند مشکل ساز باشد.

یک جو انفجاری، مواد شیمیایی یا گرد و غبار می تواند مشتعل شود و عواقب ویرانگری داشته باشد.

در برخی از تولیدات تجهیزات الکترونیکی حساس، می تواند آسیب جدی به محصول وارد کند.

در صورت پاشش رنگ با کیفیت بالا، این می تواند رنگ را به خطر بیندازد.

بنابراین، اجتناب از جرقه ایستا بالقوه در هنگام ایجاد شارژ روی لباس محافظ بسیار مهم است.

عدم رسیدگی به این موضوع می تواند عواقبی از خراب کردن کار، از بین بردن تجهیزات یا محصول گران قیمت و یا حتی در بدترین حالت، ایجاد انفجار یا آتش سوزی بزرگ داشته باشد.

لباس کار آنتی استاتیک تجهیزاتی است که متخصصان صنایع شیمیایی، گاز یا نفت باید داشته باشند. آنها همچنین در برخی مشاغل که در آن خطر آتش سوزی یا انفجار زیاد است استفاده می شود.