ترشی آلبالو سرطان را شکست می دهد

اصطلاح انگلیسی ترشی آلبالو ترشی اولین بار در حدود سال 1400 ظاهر شداز پیکل انگلیسی میانه است.

یک سس تند که با گوشت یا ماهی سرو می شود، وام گرفته شده از پیکل هلندی میانه یا آلمانی میانه پایین اما بعدها به حفظ آب نمک یا سرکه اشاره شد.

جنوب آسیا دارای انواع زیادی از ترشی ها است:به نپالی، آسامی، بنگالی، هندی ،پنجابی، گجراتی، اردو در کانادا، لوناچا به نام آچار شناخته می شود.

آچار در مالایالام، اوروکای در تامیل، پاچادی یا اوراگایا در تلوگو، که عمدتاً از انواع انبه، لیمو، لیمو، گونگورا ،تمرهندی، انگور فرنگی هندی و فلفل تهیه می‌شوند.

سبزیجاتی مانند بادمجان هویج، گل کلم، گوجه فرنگی، کدو تلخ، تمر هندی سبز، زنجبیل، سیر، پیاز و مرکبات نیز استفاده می شود.

این میوه ها و سبزی ها با موادی مانند نمک، ادویه و روغن های گیاهی مخلوط می شوند و فرآیند ترشی با قرار دادن کامل می شود.

شیشه های پر شده در آفتاب جایی که در زیر نور خورشید بالغ می شوند.

در پاکستان، ترشی ها به صورت محلی به نام آچار شناخته می شوند و طعم های مختلفی دارند. یک مورد محبوب ترشی مخلوط سنتی حیدرآبادی است، یک خوراکی معمولی که از مجموعه ای از میوه ها(به ویژه انبه) و سبزیجات مخلوط شده با ادویه های انتخابی تهیه می شود.
اگرچه ریشه این کلمه مبهم است، اما کلمه آچار به طور گسترده ای منشأ فارسی است.

آچار در فارسی به گوشت‌ها، ترشی‌ها یا میوه‌های پودر شده یا نمک‌زده گفته می‌شود که در نمک، سرکه، عسل، شکر یا شربت نگهداری می‌شوند.

ترشی مخلوط هندی حاوی ریشه نیلوفر آبی، لیمو، هویج، انبه سبز، فلفل سبز و سایر مواد تشکیل دهنده.

ترشی هندی بیشتر به سه روش تهیه می‌شود: نمک، روغن و سرکه که ترشی انبه در بین همه محبوب‌تر است.

ترشی های سنگاپور، اندونزیایی و مالزیایی که آکار نامیده می شوند معمولاً از خیار، هویج، فلفل دلمه ای چشم پرنده و موسیر تهیه می شوند که این مواد با سرکه، شکر و نمک چاشنی می شوند.

میوه هایی مانند پاپایا و آناناس نیز گاهی ترشی می شوند.

در فیلیپین، ترشی کردن یک روش متداول برای نگهداری مواد غذایی است، با بسیاری از غذاهای معمولی که معمولاً به صورت ترشی مصرف می شوند