در واقعیت صابون لوکس اصل که معروفترین صابون ها هست، با بوی مطبوع در دوران طلایی اسلامی در خاورمیانه تولید شد .
زمانی که صابون سازی به یک صنعت جا افتاده تبدیل شد. دستور العمل های صابون سازی توسط محمد بن زکریای رازی (حدود 865-925) شرح داده شده است که او همچنین دستور تهیه گلیسیرین از روغن زیتون را ارائه کرده است.
در خاورمیانه صابون از برهمکنش روغن های چرب و چربی ها با مواد قلیایی تولید می شد. در سوریه صابون با استفاده از روغن زیتون همراه با قلیایی و آهک تولید می شد. صابون از سوریه به سایر نقاط جهان اسلام و اروپا صادر می شد.
یک سند قرن دوازدهمی روند تولید صابون را شرح می دهد این عنصر کلیدی، قلیایی را ذکر می کند ، که بعدها برای شیمی مدرن حیاتی شد، که از القلی یا “خاکستر” مشتق شد.
در قرن سیزدهم، تولید صابون در خاورمیانه تقریباً صنعتی شده بود و منابع آن در نابلس ، فاس ، دمشق و حلب بود.
صابون سازان در ناپل در اواخر قرن ششم (در آن زمان تحت کنترل امپراتوری روم شرقی ) عضو یک صنف بودند و در قرن هشتم، صابون سازی در ایتالیا و اسپانیا به خوبی شناخته شده بود.
کاپیتولار کارولینژی De Villis ، که قدمت آن به حدود 800 می رسد، به نمایندگی از وصیت سلطنتی شارلمانی ، صابون را به عنوان یکی از محصولاتی که مباشران املاک سلطنتی باید در نظر بگیرند، ذکر می کند .
سرزمینهای اسپانیا قرون وسطی تا سال 800 صابونساز پیشرو بودند و صابونسازی در پادشاهی انگلستان در حدود سال 1200 آغاز شد.
از صابونسازی هم بهعنوان «کار زنان» و هم بهعنوان محصول «کارگران خوب» در کنار سایر ملزومات از جمله تولیدات نجار، آهنگر و نانوا یاد میشود.
محصول «کارگران خوب» در کنار سایر ملزومات از جمله تولیدات نجار، آهنگر و نانوا یاد میشود.
در اروپا، صابون در قرن نهم از چربی های حیوانی تولید می شد و بوی نامطبوعی داشت. این امر زمانی تغییر کرد که روغن زیتون به جای آن در فرمول های صابون استفاده شد.
و پس از آن بیشتر تولید صابون اروپا به مناطق پرورش زیتون مدیترانه منتقل شد.صابون توالت سخت توسط اعراب به اروپا معرفی شد و به تدریج به عنوان یک کالای لوکس گسترش یافت. اغلب معطر می شد.